Voorbeeld: Elektrische goederentreinlocomotief serie Fc 2x3/4 "Köfferli" (latere serie Ce 6/8 I) van de Schweizerische Bundesbahnen (SBB). Uitvoering zoals in de eerste afleveringstoestand. Donkerbruine basiskleurstelling met zwart onderstel. Met stangbuffers, machinistencabinedeuren zonder ruiten en met overgangsplaten aan de kopzijden, met zandstrooier, zonder waarschuwing voor spookrijden en zonder Integra-Signum-magneet. Locomotiefbedrijfsnummer 12201. Zoals in gebruik vanaf midden/eind 1919.
Highlights:
- Compleet nieuwe constructie ter gelegenheid van het jubileum "100 jaar Krokodil 1919-2019".
- Uiterst gedetailleerde, metalen uitvoering.
- Digitale speelwerelddecoder mfx+ met uitgebreide gebruiks- en geluidsfuncties.
- Machinistencabine- en machineruimteverlichting digitaal schakelbaar.
Model: Met digitale decoder mfx+ en uitgebreide geluids- en lichtfuncties. Geregelde hoogvermogenaandrijving met vliegwiel, centraal ingebouwd. Telkens 3 aandrijfwielen en blinde as in de twee cardanaangedreven wielstellen. Antislipbanden. Boogvolgend geleed onderstel. Met de rijrichting wisselend driepuntsfrontsein en 1 wit sluitsein (Zwitsers rijrichtingsafhankelijk sein), in conventioneel bedrijf, digitaal schakelbaar. Verlichting bij solo rijden omschakelbaar naar 1 rood sluitsein. Frontseinen aan loczijde 2 en 1 elk afzonderlijk digitaal uitschakelbaar. Dubbele A-verlichtingsfunctie. Extra machinistencabine- en machineruimteverlichting telkens afzonderlijk digitaal schakelbaar. Verlichting met onderhoudsvrije warmwitte en rode ledlampjes. Uiterst gedetailleerde metalen uitvoering met veel afzonderlijk gemonteerde elementen, zoals koelleidingen voor transformatorolie. Imitatie van machinistencabine en machineruimte. Met zandstrooier op de aandrijfwielgroepen. Gedetailleerde dakuitrusting met verwarmingsweerstanden, dakleidingen, isolatoren, bliksemafleiders en dakloopplanken, evenals schaarstroomafnemers met enkelvoudige kantelaar. Kleinst berijdbare boogradius 360 mm. Remslangen, gestileerde schroefkoppelingen en ladders worden meegeleverd. Lengte over de buffers 22,1 cm.
Grootbedrijf informatie: Voor de keuze van geschikte machines voor het geëlektrificeerde bedrijf op de Gotthard leverde de Zwitserse industrie in 1919 vier proeflocs voor de verschillende inzetdoelen. Toentertijd werd bij elektrische locomotieven nog onderscheid gemaakt tussen machines voor goederentreinen, sneltreinen en personentreinen. Standaard locomotieven zoals wij die vandaag kennen, bestonden nog niet. Het mechanische deel van alle vier de locs werd geleverd door de Schweizerische Lokomotiv- und Maschinenfabrik (SLM), terwijl de Maschinenfabrik Oerlikon (MFO) bij de Be 4/6 11301 en Be 3/5 11201 evenals BBC Baden bij de Be 4/6 11302 en Fc 2x3/4 (later Ce 6/8I) 12201 verantwoordelijk was voor de elektrische installatie. De 12201 (later 14201) was een (1’C)(C1‘)-goederentreinlocomotief, die speciaal aan de trajectomstandigheden op de Gotthard was aangepast. Hij kon bij een stijging tot 12 ‰ maximaal 860 ton aanhanggewicht trekken. Zijn locomotiefbehuizing rustte op twee drieassige draaistellen, die elk via blinde assen en aandrijf- en koppelstangen door twee tractiemotoren werden aangedreven. De machine was oorspronkelijk als zesasser ontworpen, maar de elektrische installatie viel zo zwaar uit dat twee extra draagwielstellen en kleine bordessen noodzakelijk waren. Vanwege deze bordessen kreeg de machine al snel de bijnaam ""Köfferli“ (koffertje), maar vanwege zijn onrustige loop verdiende hij later ook de naam ""Schlotterbeck"" (flodderbeen). Op 7 juli 1919 werd de Fc 2x3/4 12201 als vierde en laatste proefloc afgeleverd en in eerste instantie vanuit de remise in Bern getest. Na een relatief lange proeffase werd hij pas in december 1919 ingezet voor reizigers- en goederentreinen tussen Bern en Spiez. In maart 1921 werd hij overgeplaatst naar de Gotthard, waar hij vanuit het depot Erstfeld in de planning van de Ce 6/8II (Krokodil) werd ingevoegd. Vanaf 1925 werd depot Biasca zijn standplaats en leverde hij tot 1930 overwegend versterkingsdiensten naar Airolo bij het zuidportaal van de Gotthardtunnel. Na een tussenstop bij depot Erstfeld ging hij in 1938 naar Bazel en werd hij beproefd in zware goederentreindiensten. Hij werd steeds minder vaak ingezet en in 1967 volgde zijn afscheid uit de normale dienst. Als historisch unicum bleef hij echter behouden en werd hij voor remproeven toegewezen aan depot Bern. Door een uitstekend uitgevoerde revisie van zijn onderstel in 1968 door de hoofdwerkplaats in Yverdon kreeg deze veteraan opeens betere rij-eigenschappen dan ooit tevoren. Na zo'n 2.500.000 afgelegde kilometers werd deze loc ten slotte, als laatste Gotthard-prototype, eind mei 1982 uit dienst genomen.
